مشکل پس مشکلات

جریان تحولات تجدد در کشور ما وارد مرحله حساسی گردیده است. بعد از بیشتر از یک قرن تلاش منورین و آزادی خواهان افغانستان اخیراً نشانه های بارزی از ریشه گرفتن ترقی و پیشرفت به نظر می رسد. شاید بتوان به این داوری صحه گذاشت که بزرگ ترین صدمات را در پروسه وارد شدن کشور ما به جاده پیشرفت های تاریخی معاصر شتاب زدگی و عدم شناخت درست و بی برنامه گی زده باشد. بلافاصله باید افزود که مداخلات بیرونی نیز در متردد ساختن اقشار بزرگ اجتماعی که اسیر فرهنگ انحطاط و رکود بوده اند نقش داشته است. اما در مرحله اخیر افغانستان با شرکت گسترده جامعه جهانی پروسه پیشرفت و دموکراسی را به تجربه گرفت. علی الرغم تردید ها، دو دلی ها و منفی بافی ها از همان روز های اول مردم افغانستان با فرستادن فرزندان خود پسر و دختر به مکاتب جدید تئغیر شعور و ذهنیت خود را نشان دادند. اگر چه رشد پروسه تجدد را از یک جانب گسترده شدن منطقه ای و حتی جهانی شدن افراطیت و از طرف دیگر تحرک خرده فرهنگ های قومی، مذهبی و محلی در سطح جهان و منطقه به پیچیدگی دچار ساخت اما از یک طرف رشد شعور و تجربه عمومی و از جانب دیگر فشار و لنگر جامعه جهانی تا حدی این حرکت را تسهیل می کرد. طی نزدیک به دو سال اخیر که قوت های نظامی خارجی از کشور ما در حال بیرون رفتن اند و به تدریج قوای داخلی مسئولیت امنیت را به دوش می گیرند دوباره تردد ها و نگرانی هایی دامن زده شد اما قراین زیادی از جمله استواری قوای امنیتی افغانستان؛ و موضع گیری شخصیت های متنفذ در لویه جرگه مشورتی و اخیراً اشتراک پرشور مردم در انتخابات بر این تردد ها خط بطلان کشیده و ظاهر گردید که مردم مسیر تاریخی خود را به نفع تجدد و ترقی تعیین نموده اند. با آن هم ما دشواری های عظیمی پیش رو داریم ضرورت اول تربیت نیرو های انسانی مخصوصاً جوانان برای پاسخ گویی به برنامه همجانبه توسعه و ترقی است. از جانب دیگر میزان بالای از ثروت و سرمایه قابل استفاده برای ایجاد ظرفیت و عملی ساختن برنامه ها ضرورت می باشد. متاسفانه در اثر حضور گسترده نیرو های دوران جنگ که تا حد زیادی پایه های قومی و محلی دارند در برابر رشد نهاد های واقعاً مدرن دموکراتیک و مدنی از جمله احزاب و اتحادیه های سراسری نوین موانع ایجاد کرده اند. که در صورت عدم وجود رهبری آگاه و قوی پروسه را به دشواری مواجه می سازد. وجود باند های مافیایی قاچاق و زمین خواران و انحصار گران تجارت با این نیرو ها بی ارتباط نیست. البته این عوامل همکاران منطقه ای و جهانی نیز دارند. از طرف دیگر بحث انتخابات جاری اوضاع را پیچیده کرده است.

 حرکت کنونی جامعه را به رکود مواجه کرده  مخصوصاً اینکه هنوز حلقاتی از بیرون و منطقه خودکفا شدن افغانستان را به نفع خود ارزیابی نمیکنند و از نیرو های باز دارنده و عقب مانده به نفع خویش بهره می برند. پس بر همه عناصر آگاه زن و مرد و مخصوصاً جوانان است که مسئولانه با درک خطیر بودن اوضاع و مسئولیت های خود متحد شوند وجلو خود خواهی وقدرت طلبی های بزرگان کوچک پسند را بیگیرند اگر نه فردا دیر خواهد بود و تعلل این بار را تاریخ و مردم افغانستان بر ما نخواهند بخشید.